E nesërmja nuk vlen derisa t’jet von’.
Çdo ditë që ikën, vras mëndjen shpesh,
Çfar’ kemi bërë ne për t’tjerë,
Të lodhur,t’ mundur nga çdo sakrific,
Shpresat i mbajmë gjithmon e nesërmja dot vij.
Çfar’presim prej saj asnje nuk e di,
Rebelohemi ,fyejme të gjith pa kriter,
A thua se jeta është pafundesi,
Harroni se mikrobi është brenda nesh.
Disa jetojnë jetën me lluksi mbi tê tjerë,
Disa jan’ fodull pa bëre asnjëgjë,
Disa tërheqin veten me mund e djersë,
E disa skamja i ka plakosur në derë.
Çpret nga e nesërmja kur s’kallundrisesh sot,
Jeta po të iken por si meteorë,
Diku bie pluhur njësh bëhet me tokën,
Kërkon hapsira por portat janë t’mbyllura.
Ç’kërkojmë nga kjo jet që është kalimtare,
Nuk shikojmë më larg nga hunda jonë,
Brënda trupave tanë akulli ka zën vendë,,
Shpirti më nuk ngrohet dielli ska më jet.
E nesërmja nuk vjen deri sa t’jet vonë,
Po s’erdhi mēngjezi ajo nuk ekzistonë,
Ashtu dhe jeta është komplet në ajër,
Sot jemi këtu e nesër në parajsë.
