DITA IME E NUSËRISË
Në ditë dimri të acartë u martova.
Dëbora arrinte mbi gju tē kalit
Njësh isha bërë mbi trupin e tij,
Si diell pranvere e ndieja ngrohtësinë !
Bota më dukej si në “parajsë”,
Ashtu si stina e dimrit që tokën,
kish mbuluar me vellon e bardhë .
Trokthet e kalit më shoqëronin shtigjeve të ngushta
.
Jehona e honeve ishte orkesta e dasmës time .
Zemra më rrihte fort,ngazëllehej,
Nuk ndiente tërsëllëmën e dimrit zemërak
Në shpirtin tim kishte gjithmonë pranverë .
