Vargjet për heronjtë s’do mjaftojnë kurrë,
Dhe kurrë s’do mungojë mirënjohja për ta,
Ata që zemrën e kishin furrë,
Për liri,flamur e për vatan.
Në krye të detyrës Afrim Bonjaku,
Për ti thënë stop shkjaut të zi,
Për idealin s’u kursye gjaku,
S’mjaftoi i të parëve,duhej i ri.
Nga skutat e natës banda doli,
Dhe pabesisht zjarrin e hapi,
Pushk’e mallkuar që serbisht foli,
Ballin e trimit kapi.
Terroristët të etur për gjak,
Në istikam e kthyen strehën fetare,
Por shqiponjat kishin për të marë hak,
Dhe s’ua bëri syri tërr fare.
Si lepuj ikën ferrave “trimat”,
Pas lanë armë,robër e të vrarë,
Nuk bëhet shaka me vetëtimat,
500 groshë vrim’e miut për ca zagarë.
Por zullumi me kaq nuk mbaron,
Ditë zie u shpall edhe për agresorët,
Ky veprim Hagën mbase e zgjon,
Që të bëjë dallimin me dëshmorët.
Liderat,prokurorët e gjyqtarët,
Ti thërresin mendjes e të hapin sytë,
Trojet që na kanë lënë të parët,
Mos na kthehen në Palestinë të dytë.
