KJO GRUE
Veç n’tesha t’dekës
Ke me m’pa njaç të bukur
Se njat herë e di
Që ke me prit,
Odave burrash,
N’shpirt të ftohun
T’dashnisë
Pritjesh,
E përcjelljesh
Post mortum,
Me m’nderu zotash
Adhurimin tim
Që ta fala kohësh,
Shikimesh të pafjala
Lotësh,
Perlave të derdhun ashtit
Kryp
Regjun,
Zemrës së ngratë
Ke me tjerr tan natën e lume
Gazin e ditëve t’harrueme
Tuj përgju
Kangën,
Qi tu pat ngatrru
Visesh,s’di se ku
Kurrë ma
S’ke me mujt
Sytë për me mi lyp
Me t’diftu
Ku kam me t’hup
Se ma s’jam frymë
Në ty
Veç njat herë,
Ke me e pas hak,
E pak kohë
Për nji kangë vaji
E akullt ,
Kam me t’diftu,
Kur buzën
T’ma puthësh ballit
Prej kurmit
T’fikun së gjalli andrrash
Asht kjo grue gur.
