KËMISHË E SHQYER
Zgjohem e rraskapitur
Nga natë e gjatë
Mundohem ta flakë depresionin
Si një litarë që më shtrëngon
Më ndalë frymën
Bëj përpjekje të veshë
Këtë copë jete që më ka mbetur
Po asesi të më bijë tamam
I mungon nji copë e madhe e pëlhurës
Ështe si kur e vesh nji këmishë të shqyer
