Vetëm ty t’a besova çelësin,
Në zemër më hyre si një i mitur ,
I mbështjellë me vellon e bardhë të mallit ,
Si një zog i bukur.. për dashuri uritur !
Zgjodha rrugën të doja në heshtje ,
Edhe pse larg teje e vetmuar ,
Ashtu si gjaku që vërshon në deje ,
Përtej detit me mallë mbuluar !
Mos ligjëro veç në bjeshkët e nalta ,
Por zbrit poshtë në lëndina të bukura ,
Të gëzojmë bashkë ditë të bardha ,
Që për ty të vallëzoj , si më të bukurat flutura !
Brenda meje do gjesh pranverë ..
Edhe kurë zymtësia të ketë mbuluar ,
Le të gjelbërojë dashuria si kurrë ndonjëherë ,
Larg zhurmënajave ,të Botës së trazuar !
Çdo fjalë e jotja gjithmonë ka peshë ,
Edhe me gjuhën e syve ti më kupton ,
Në shikimin tënd , unë kam bërë fole ,
Kur flas me ty , çdo plagë më shëron !
