KUR VJEN MARSI…
Kur jam në qetësi sa e sa ide,mendime
Në kokën time vijnë e shkojnë,mbetën…
Por ti s’largohesh kurrë,ti o muza ime
Gjithmonë udhëtojmë bashkë me jetën
Sa e sa netë si kjo e sontme kanë ikur
Por unë s’t’harrova kurrë Kosova e bukur
Ndodhte që shpresat papritur janë fikur
Por une në vete ato gjithnjë i kam ruajtur
Ishte natë e errët,e ftohtë e muajit Mars
Teksa acarri jashtë nxirrte dhëmbët egër
Por në mua diçka më ngrohte si zjarr…
Nën hi prushi ruante lashtësinë e vjetër
Kur jam në mendime gjumin se bëj qetë
Duke u përpëlitur si ai dreni i plagosur
Edhe pse akrepat s’ndalen, si kjo jetë…
Eh, sa kujtime në zemër kam groposur !
Kjo natë n’vetmi vjen me acar mbështjellë
Më kujton Marsin… shumë vite më parë
Liria për ne shqiptarët me gjak qe mbjellë
Por sonte vërtetë po ndihem shumë krenar
