Letra lamtumirëse e shkruar nga Gabriel Garsia Markez!

Nëse për një çast Zoti do të harronte se jam një kukull lecke e do të më dhurojë paksa jetë, ka gjasa se nuk do të them gjithçka që mendoj, por patjetër do ta mendoj çdo gjë që do ta them. Do t’iu jepja vlerë gjërave, jo për vlerën që kanë, por për kuptimin që kanë. Do të flija pak, do të ëndërroja më shumë, e kuptoj se për çdo minutë që i mbyllim sytë, humbim gjashtëdhjetë sekonda dritë. Do të ecja përpara kur të tjerët do të ndaleshin, do të rrija zgjuar kur të tjerët do të flinin, do të dëgjoja kur të tjerët flasin dhe sa do të shijoja një akullore të mirë çokolate!Nëse Zoti do të më dhuronte paksa jetë, do të vishesha thjeshtë, do të shtrihesha në pishë të diellit, duke lënë zbuluar jo vetëm trupin tim por edhe shpirtin tim. Zoti im, nëse do të kisha një zemër, do ta shkruaja urrejtjen time në akull dhe do të prisja që të shkrihej në diell. Do të pikturoja me një ëndërr të Van Gogut sipër yjeve një poemë të Benedettitdhe një këngë e Serratit do të ishte serenata që do t’ia kushtoja hënës. Do t’i ujitja me lotët e mi trëndafilët, për ta ndjerë dhimbjen e gjembave të tyre dhe puthjen e mishtë të petaleve të tyre… Zoti im, nëse do të kisha paksa jetë…Nuk do të lija të kalonte qoftë një ditë të vetme pa iu thënë njerëzve se dua,se i dua. Do t’i bindja të gjithë burrat e gratë se janë të parapëlqyerit e mi dhe do të jetoja i dashuruar nga dashuria. Njerëzve do t’ua provoja sa gabojnë tek mendojnë të heqin dorë së dashuruari kur plaken, pa e ditur se plaken kur heqin dorë së dashuruari. Një fëmije do t’i jepja flatra, por do ta lija ta merrte fluturimin vetë. Të moshuarit do t’i mësoja se vdekja nuk vjen me pleqërinë por me harresën.Kaq shumë gjëra kam mësuar nga ju, Njerëzit! Kam mësuar se e gjithë bota adhuron të jetojë mbi majën e malit, pa e ditur se lumturia e vërtetë është në ngjitjen e shpatit. Kam mësuar se kur i sapolinduri shtrëngon me grushtin e tij të vogël, për herë të parë, gishtin e babait të tij, e mban shtrënguar për gjithmonë. Kam mësuar se një njeri ka të drejtë ta vështrojë një tjetër nga lart poshtë vetëm kur duhet ta ndihmojë për t’u ngritur. Janë aq shumë gjëra që kam mundur të mësoj nga ju, por realisht, nuk do të më shërbejnë shumë, sepse kur do të m’i vendosin brenda asaj valixheje, palumturisht do të jem duke vdekur.