Festim Kaçiku, djali i Komandantit të Brigadës 161 Ahmet Kaçiku, (i cili ra duke luftuar pak ditë pas masakrës së Reçakut), është shpehur i mlleforsur pasi krerët e shtetit nuk përmendën fare, Ahmet Kaçikun dhe bashkëluftëtarët e tij, në një ceremoni të organizuar në përkujtim të 45 viktimave të kësaj masakre, shkruan Gazeta Metro.
Festim Kaçiku ka reaguar pasi dje më 15 janar janë bërë 23 vjet nga Masakra e Reçakut, ndërsa liderët e vendit, Vjosa Osmani, Albin Kurti e Glauk Konjufca, të cilët morën pjesë në ceremoninë e organizuar në përkujtim të 45 viktimave të kësaj masakre, nuk u kujtuan ta lartësojnë veprën e Komandant Ahmet Kaçikut.
“Babë, po të drejtohem ty, sot 23 vite pas asaj masakre makabre, nuk përmendet sakrifica jote e bashkëluftëtarëve të tu, që ranë nga 15 Janari deri më 19 Janar të vitit 1999 duke mbrojtur kufomat e duke mos e lejuar shtetin serb që ta mbulonte krimin e bërë”, ka shkruar ndër të tjerash Festimi.
23 vite nga masakra e Reçakut, 23 vite dhimbje, mall e luftë për të mos e harruar atë që kishte ndodhur. Pikërisht në këtë datë u masakruan 45 civil ndër ta, burra, gra, pleq e fëmijë. Po në këtë datë të përgjakshme, Ushtria Çlirimtare e Kosovës humbi mbi 10 ushtarë të saj. Reçaku i lavdishëm i tregoi botës se çfarë tmerri po ndodhte.
Sot, 23 vite pas atij tmerri, më vjen keq që nuk ka të paktën një shkrim nga krerët e shtetit. Babë, po të drejtohem ty, sot 23 vite pas asaj masakre makabre, nuk përmendet sakrifica jote e bashkëluftëtarëve të tu, që ranë nga 15 Janari deri më 19 Janar të vitit 1999 duke mbrojtur kufomat e duke mos e lejuar shtetin serb që ta mbulonte krimin e bërë.
Babë, sot jam pa fjalë, por i qetë, sepse e di që ka shumë të tjerë që nuk harrojnë dhe bashkëndjejnë me ne.
Kush ishte Komandant Ahmet Shaban Kaçiku?
Ahmet Kaçiku lindi më 15 janar të vitit 1964 në fshatin Biti të komunës së Shtërpcës nga baba Shabani dhe nënë Velimja. Kishte kaluar një femëri të rënd, qoftë në aspektin ekonomik e atë shpirtërore, pasi që babë Shabani e kishte lënë këtë botë shumë herët. Nënë Velimja, heroina e gjithë bashkëluftëtarëve të Ahmetit, ashtu siç e quajnë, e kishte rritur me mundime fëmijët, edhe pse me mungesën fizike të bashkëshortit, ajo ishte munduar me çdo kusht të ishte baba e nënë, që fëmijët e saj të mos e ndjenin mungesën e tij. Nënë Velimja asnjëherë nuk e kishte shuar shpresën për një jetë më të mirë, sepse këtë po e shihte në sytë e djalit të saj, në shtyllën e shtëpisë, në Ahmetin e nënës, që po e rriste për t’ia falur atdheut.
Me rastin e shpërthimit të demonstratave, më 3 prill të vitit 1981, Ahmeti me shokët e shkollës kishte dalë në mënyrë të organizuar në qytetin e Ferizajt. Me gjithë përpjekjet e disa arsimtarëve për t’i penguar nxënësit që të mos dilnin në demonstratë, Ahmeti me shokët e tij ik nga shkolla dhe u bashkohet demonstruesve.
Në dhjetor të vitit 1994, kur Ahmeti po kthehej në Kosovë, në kufirin Maqedoni-Kosovë, policia serbe ia merr pasaportën. Si shkas i konfiskimit të pasaportës ishte vizita e tij në Shqipëri dy vjet më herët. Më vonë, për ta mbajtur familjen, Ahmeti u detyrua të punojë punë ndërtimtarie.
Pas vendosjes së Komandës së Zonës Operative të UÇK-së në fshatin Mollapolc, Ahmeti kishte udhëhequr dhjetëra beteja e aksione, në të cilat u dallua për strategjinë taktike-ushtarake kundër forcave serbe.
Në fillim të muajit janar të vitit 1999, në këtë zonë UÇK-ja ndërmori shumë aksione ushtarake kundër armikut, duke i shkaktuar humbje njerëzore e materiale.
Të dëshpëruar nga taktizimi profesional i komandantit Ahmet Kaçiku nga humbjet e vazhdueshme në terren, armiku ndërmori fushatë ushtarake kundër pozicioneve të UÇK-së dhe kundër popullatës civile në fshatin Reçak. Në orët e hershme të mëngjesit të 15 janarit, pas një luftimi të ashpër me njësitin e Reçakut, forca të mëdha ushtarako-policore dhe paramilitare serbe arrijnë të futen në fshat, ku masakruan 45 shqiptarë, në mesin e të cilëve kishte fëmijë, gra, pleq e të sëmurë.
Po këtë datë ishte ditëlindja e komandant Ahmetit. Atë ditë ai ishte në vijën e frontit në vendin e quajtur Gërkovë, në mbrojtje të pozicioneve. Një ditë më vonë, me ushtarët e tij ndërmori aksionin për mbrojtjen e kufomave, të cilat ishin çuar në xhami të fshatit, në pritje për t’u varrosur. Pas katër ditë luftimesh të ashpra kundër forcave serbe, më 19 janar 1999, komandant Ahmeti Kaçiku bie heroikisht.
Bashkëluftëtarët e Zonës Operative të Neredimës, ceremoninë mortore për komandant Ahmet Kaçiku e zhvilluan me 21 janar të vitit 1999, në Varrezat e Dëshmorëve, në Mollapolc.
Pas luftës, më 28 shtator të vitit 1999, është bërë rivarrimi i eshtrave të tij.
Eshtrat e tij prehen në Varrezat e Dëshmorëve në Ferizaj.
