Humbet kësaj bote !
Kur të mendon ty
Qeshet qielli,retë e trishtuara marrin arratinë
Malli zgjohet bashkë me agimin
Shpirti buzëqesh bashkë me rrezet e diellit
Kur të shikon ty
Humbet kësaj bote
Mbytet në blunë e syve të tu të paqtë
Zemra dashurohet marrëzisht
Kur flet për ty
O zot, nuk di kush është, çfarë bën
Buzët, me puthje të zjarrta do ti burgosë
Në kopshtin e zemrës gonxhet harlisen në lulëzim
Kur të përqafon
Shpirti i lundron në oaz dashurie
Humbet në magjinë e kësaj bote
Vdes dhe lind për ty çdo ditë !
………………………………………..
Eksploroj arkitekten jetë
Të eksploroj , në arkitekten jetë dëshiroj
Mbushur me ndjenja të bukura dhe shumë të papritura
Në të panjohurat e saj të udhëtoj
Mbi të bardhat re të kalëroj
Klithmat e dashurisë dëgjohen nga shpirtrat e pasionuar
Aty qëndron dhe misteri i njerzve të dashuruar
Dua të eksploroj bukuritë e saj magjike
Që përjetësi i fal kjo arkitekte jetë
Transformim i saj ndihet ditë për ditë ,vit pas viti
Ku një larvë vemje shndërrohet në një flutur të bukur ,të vërtetë
Të eksploroj në labirinthet e saj ,ku depërton drita e jetës
Ku zhurmojnë dashuritë e fshehta , ku zemrat çelin sytha lumturie
Atje ku jeton dashuria dhe lulëzojnë lule shumëngjyrëshe
Në kopshtet e bukura të arkitektes jetë vaditur me vesë mëngjesi , pikturuar me ngjyra ylberi
Ku pasionet e shpirtit vallzojnë me tinguj zemre
Valsin e lumturisë ,valsin e pavdekshëm të arkitektes jetës !
…………………………………………..
Shpresë për fundin e vetmisë!
Si u tjetërsua kjo jetë !
Të gjithë njerzit indiferent
Gjithë se kush me telefonin e vet
Ndihen të huaj në shtëpinë e vet
Ka humbur respekti për njëri – tjetrin
Është zbehur dashuria,
Zoti na bekon, sjell paqe në çdo zemër
Ndjenja magjike e dashurisë triumfoftë mbi urrejtjen
Edhe pandemia jetën tjetërsoj
Me maskë në gojë , nuk lëvizim dot
Me vaksina dhe tampon ,të afërmit ti takojmë
Për të mbrojtur shëndetin në planetin tonë
Dikujt sytë dhe shpirti i loton
Për njerëzit e dashur që sjetojnë në këtë botë
Shpresojmë tek e nesërmja që do agojë
Të jetojmë të lirë jetën tonë
Dimri i vetmisë së madhe
të marrë fund
Qiellit të shpresës të harrohet vetmia
Madhështia e dashurisë, skalitur në çdo zemër
Jeta triumfoftë çdo zemër lumturoftë
