BURRAVE TË SOTIT
Edhe pse i rritur jam
Mend nuk u mbusha kurrë
Thash të martohem
E vetit t’i them njëherë burr
Dhe kur u martova
Në mendje fare nuk ndryshova
Mbeta i papjekur sikur fëmijë
Si një burri të martuar që s’i ka hije
Jeta po kalon
Unë prapë mbeta po ai njeri
U ndala për nje çast thash
Medet për mendtë e mia
Po nuk ndryshova në mendje
Kështu nuk të do as gruaja as fëmija
Fillova të mësoj
Veten duke ndryshuar
Gabimet i pranoja
Të vërtetën për ta kuptuar
Dhe jeta ime vazhdoi çdo ditë duke mësuar
Burrat më të mençur gjithnjë duke i dëgjuar
I kërkova vetes falje për fajet e mia
Kurrë nuk e kuptoja se çka është mirësia
Pas një kohe shumë të gjatë
Mora guxim i thash vetes trim
Veten e ndryshova
Nga pësimet e mia
Shumë gjëra mësova
U bëra prind linda fëmijë
U bëra gjysh më kishte hije
Fjala ime tashmë kishte vlerë
Vetes dhe familjes i bëra shumë nder
Kurrë më nuk mendova sikur atëherë
Nuk doja të dija qoftë dhe një herë
……………………………………………………………………………………..
FLAS ME SHKRONJA FLORIRI
Sikur të flas në sy të botës
Druaj që s’më dëgjon askush
Më mirë po flas përmes vargut
Ndoshta poezinë e lexon ndokush
Duke shikuar fotografinë
Ndoshta e lexoni dhe poezinë
S’më ka mbetur të flas me ndonjë tjetër
Përveç të flas me lapsin në letër
Heshtja lotin e ruan në fshehtësi
Bashkë me lotët shkruaj në qetësi
Me lotë ngjyros letrën e bardhë
Shkruaj e flas me shkronjat flori
…………………………………………………………………………
UNË PËR JU
Unë
Pa ju njohur ju vjedh zemrën
Pa ju takuar ju lexoj mendjen
Pa ju prekur ju njoh ndjenjën
Unë kam Zotin me vete
Unë
I dua të gjithë pa i përqafuar
I dua pa kushte pa përfituar
Si motër e vëlla pa i dashuruar
Unë i dua të gjithë duke i vlerësuar
Unë
Sa herë të tjerët i nderoj
Në jetë nder i bëj vetes
Kur të tjerët më respektojnë
Gjitha të mirat më vijnë gjatë jetës
Unë
I dua të gjithë me zemër
Pa dallim moshe a gjinie
I dua më shumë për mirësinë
Por më shumë kur kanë njerëzinë
Unë
Ju lexoj sytë nga dashuria
Ju njoh të mirat nga mirësia
Ju ndjej të këqijat nga xhelozia
Për ju në shpirt s’më mungon fuqia
…………………………………………………
VLERËSONI KOHËN
Dikur kalova ca momente të vështira
Me shpresë për ditë më të mira
Flisja me zë të lart e qaja me lot
Duke fol me Zotin gjunjëzuar përtokë
Edhe juve do t’ju ketë ndodhur
Historitë e jetës s’kanë të mbaruar
Herë tejkalohen lehtë e herë më vështirë
Vështirësitë e jetës s’kanë të përfunduar
A ju ka ndodhur dhe juve të flisni me Zotin
Mbase me vetveten shpesh flasim të gjithë
Për t’i njohur e vlerësuar mirësitë e vetes
Gjithçka që meritojmë e marrim prej jetës
Për t’mos ju lodhur e mërzitur shumë
Me histori në këtë kohë të çmuar
Jeta është si dallgët që rrjedhin si lumë
Çdo gjë rreth vetes duhet vlerësuar shumë
