Po du me këndu për ty AtDhe,
edhe pse fort për kângë nuk jèm,
me besim në Zot, ne ty të kem Fe,
se përveç Teje, Fe tjetër s´kèm!
Du me ia l´shu zânit deri në Qiell,
le ta merr vesh Bota mbarë,
pasha një Zot, Tokë, Ujë e Diell,
i mirë a´ i keq, unë jam Shqiptar!
Du me ia bâ me dije vllaut,
qysh e din miku dhe e din armiku,
mos të ardhtë puna me të kja shkjau,
se s´tvyen gjâ krejt Iliriku!
Du me t´këndu kângën AtDhe,
atë të moçmen plot 6000 vjet,
se kurrë nuk kjèmë tufë as kopè,
shumë heret mbajtëm rènd e Shtet!
E kângen unë me e këndu po du,
mirë apo keq, njashtu qysh di,
më fal në ia nis´sha për me lotu,
rândë m´ka rrokë n´shpirt një merzi!
Kah t´ia lëshoj sytë Truallit tèm,
ka falë zoti kudo sall bukuri,
edhe si Komb brè, s´jemi t´pa mènd,
e pse kështu veten e mjerojmë në zi?!
Po du me këndu për ty AtDhe,
për t´mirat dhe t´ligat e Kombit tèm,
mos t´shesim mènd se s´ka ku me ble,
e sot për sot bukur n´pus jèm!
Heu, rrnofsh AtDhe ti përjetësisht,
e neve Zoti shpejt na kthjelloftë,
që Kombi jèm përfundimisht,
vetes sytë n´shikim ia lëshoftë!
