zogjtë zogjtë e dashur të afërditës
fluturojnë fluturojnë
fluturojnë hapësirave
bukurisë së lënduar
dhe përpiqen ta mbushin shpresën
me trëndafila erëmirë
siç do perëndesha e tyre madhështore
zbresin një nga një
dhe qetësohen në prehrin e nënës tokë
renditur në varg
ndalen në tegelin e ëndrrës sonë
me dyer të hekurta mbyllur
në të cilat rri varur një dry i madh
këndojnë zogjtë
dhe në notat e imta të tyre
ndjehet se diçka nuk shkon
nuk lexohen qartas shenjat
e porosisë
që duan ta çojnë
për të tre vetat e hedhura në harresë.
Poezi nga Lindita Ahmeti
