NË CILËN UDHË TË PRES
Me shaminë e ditëve të mia
Ruajtur në arkën e kujtimeve
Heshtjen ta vras këtë natë
Kur ërrësira zbret bjeshkëve
E mjegulla shtrihet mbi balada
Magjia e fjalës më end si erë
Fërfëllizë vargu po çmendet
Pritje e gjatë shekulli im
Edhe sa herë duhet të zhurmoj
Në tokën time etërit e mi
Në cilin varg ta shkruaj dhembjen
E stinëve kaluar si hije trishtimi
Më ikën ditët psallme murgu u bë
Ky shpirt seç torturohet çdo orë
Marsi është nisur në këmbë lakuriq
Troket në kishën e Shën Mërisë
Vjen me arbëreshët e mi e Seremben
Tek mbledh fjalët e tjerr mendimin
Sonte do nisem për Kosovë
Te përkrenarja e Gjergjit ta puth
Flamurin ngyrë lulekuqe të rritet
Ky Atdhe?!
………………………………………………………………………………………
DY GOTA
Për dy buzë fjale në poezi
Një faqe libri me vargje
Do thurja për Ty
Ja në këtë dhomë të heshtur
Një trëndafil lulëzuar
Një qiri ndizet ngadalë
Sonte
Nata ka veshur fustanin e kuq
Që dua ta prek dora jote e butë
Si mëndafshi
Lehte lehtë nëpër trupin tim
Të derdhet në puthje kjo stinë dimri
Dy gotë me verë e një trëndafil
…………………………………………………………………………………..
MERRI KËTO KUJTIME
Janë sa një copë qiell i lagur me lot
Kur hesht fjala më vret si me shpatë
Dita i numron orët, orët bëhen njëqind vjet
E lus Perëndinë të vij ai cast lumturie
Edhe një natë edhe shumë net të rri
Mes bebëzave të mallit të shtrihem si di vetë
Ta lë një puthje me afsh një ditar shkruar me këngë
Një dhembje të pashëruar dhe ëndrrën që nuk zë vend
Zemrën prush ta prekësh me dorën tënde të stërgjatur
Të më merr në krahë përtej një ishulli të më shpie
Ta dëgjoj këngën e mjellmave fluturimin bardhë mbi det
Një fotografi ta lë të më pikturosh kur s’jam me Ty
Emrin të mos ma harrosh buzët të m’i puthin këto stërkala
Jeta është si hije kujtimet jetojnë ndër sonete me dashuri
Merri këto kujtime thur një varg pa rimë për sytë e mi
Në secilën thërmi të kësaj dite me erë jam shpend shtegtar
Deri te shpirti do vij një stinë ta shtroj lëndinën e lotëve me mall!…
…………………………………………………………………………………………………..
MË PRIT
Stinët derdhën fshehurazi
Unë heshtur i flas fjalës
Që t’i jap shpirt vargut
Dhe vetes
Më prit
Aty ku thura fëmijërinë
Dhe gdhenda Kohën time
Mbrëmjeve
Kur shëtisja si një thellëzë mali
Duke soditur qiellin e vendlindjes
Më prit !
