Isha i dehur,
e vërteta është, se ulërrita
sa të urreja, rrugëve,
kur qaja në lot, gjithë qytetin, rrugët,
Arrita, si pa dukur, poshtë dritares
poshtë portës, e i rashë ziles tënde
aq, sa m’u ngjit dhe dora,
Doja të të thoja, në sy
sa shumë të mëshiroja, por,
dera m’u hap, e ti më pe nën qiri,
Dreqin, mendova, sa jam i dehur,
aq sa mos kuptoj, se, unë isha bisha
e ti e ëmbëla, bukuria,
Doja në atë çast
veç të të thoja, sa të dashuroja,
E kur më the, ç’bën ti, këtu,
në vënd të të thoja, ik, dreq
sa të urreja
bëlbëzova vetëm, ik dreq
sa të doja…
poezi nga Poezi nga Charles Bukowski
