Nëse
Nëse
dikujt n’kët jetë
i mbeta borgj
s’munda prej impenjimeve
për me e shly.
Ju’dhash sot mërgatave
zogjsh
t’ma percjellin fluturimthi
ku dielli s’mund me hy.
Nëse asnjëherë
vetes si dhash hakun
si thashë sinqerisht
sa shumë t’kam mundu.
Sot ja kujtova
si nus’bjeshkës duvakun
prap si thash t’më falje
e prap kjo rrin me mu…
I varnët qielli sot po gërvisht vetveten
me diellin ma vonë me hanën me yjet.
Ama tokës nuk ja mësoj kurrë peshën
nuk ja nigjoj shpirtin që eshtrash i dyndet.
Nuk u ulen asnjëherë të bjen në ujdi
nuk ja mësuan mundimet e shpirtit njëri tjetrit.
Dhe pse përballë vështrohen gjithë zili
dhe pse jan ne këtë jetë më të vjetrit.
Hej perendi brezni pas breznishë
bashkërisht i panë i jetuan, pastaj këtu i lanë.
Dikur na thonin për luftë hyjnishë
dhe ne i besuam ashtu siq na thanë.
I vranët qielli sot po gërvisht vetveten
ndërsa poetët ëndërrimtarë paqohen me muzën.
I pëkëdhelin mendimet n’të bekuarën letër
lozin me fjalën për të përcjellë të bukurën.
Kur shfleton fletoret e vjetra
Kisha dasht ta qafoj diellin
përnjëheri ta marr n’grykë.
Kur t’me teket ja mbledh qiellin
kur t’më teket n’ujë me mbyt.
Kisha dasht shumë kisha dasht
n’fushë betejë t’isha me ty.
M’ka mbet mendja në një udhë t’lashtë
krejt me e dit si kish me u kry.
Kisha dasht të tana yjet
n’sofrën tande t’zenin vend.
N’dyluftim kisha vu hijet
me t’pa krejt sa shtron kuvend.
Kisha dasht me të vu n’provë
dritën hanës a kish m’ja lshu.
Nëse rendi i bjen krejt vonë
sdi me mendje si kish gjyku.
Kisha dasht krejt besa e zotit
rrezen tane ta qep n’xherxhef
Si dikur si në kohët sodit
pasha mu kët pata qef
