Vrasja e vrasësit
U vra dhe një vrasës
Diku në një pritë,
S’di përse qyteti
Sot ka më shumë dritë.
S’e mbajtën më këmbët
U palos përtokë,
Me një plumb në zemër
Një tjetër në kokë.
Gjeti çfarë kërkonte
( Si të tjerë më parë,)
Ndoshta e “qëruan”,
Ata që kish vrarë.
Mëngjesi gdhiu herët
Pa pritur të zbardhë,
Tashmë edhe ajri
Do ketë më pak ankth.
Në udhë më shumë çifte
Do puthen pa drojë,
Unë si dua vdekjet
Por për të gëzoj.
I qerasa zogjtë
Me sa puthje kisha,
Se kuptoj si toka
Rrit të tilla bisha ” !
U vra dhe një vrasës
(U tret në humnerë,)
Por s’kuptoj nga dolën
Mbas tij dhjetë të tjerë!
Dekonspirim !
(Nga cikli i lirikave tē verēs )
Nuk kemi për tu takuar mē tek kjo pishë
Sado qē dëshirë mund tē kesh
Unē stē them dot , se si e qysh
Por di që yt shoq , e ka marrë vesh
Ka shumë mundēsi të na kenë ndjekur
Ose dikush mund të të ketë parē
Kjo botë ka shumë spiunē tē thekur
Dhe aq më tepër ziliqarë
Kur ti drejt meje ngutur vije
E ndezur prush nga pritja e gjatē
Ata nga pas të janë vënë si hije
Tē shkrirē me terrin si njē natē
Ti s’e ke kthyer kokēn mbrapa
Me çantën blu nē dorē shtrênguar
Harron qē hijet mbeten hije
Dhe për këto gjëra janē krijuar.
Nuk kemi për tu takuar mē kētu
( Por në planete tē tjerē )
Kur sytë e tu të jenē bērë blu
Dhe hijet të jenë shndērruar në erē
Kode dashurorē
Sot hëna ngjan e përgjysmuar
Se e kanē zênë ca re
Por kaq mjafton , pēr tē mē kujtuar
Se ka njē qiell mbi ne
Dhe kaq mē duhet qē tē bindem
Dhe ta fiksoj nê mend
Se në kêtë botë pa fund , tē madhe
Gjithkush e ka njl vend
Ky stol nē park ngjan i vetmuar
Por ka njē dritē tē bukur
Por kaq mjafton tē mē kujtuar
Se kētu njē cift ēshtē puthur
Dhe kaq mē duhet tē bind veten
Pa fraza hipokrite
Se dashuritē e medha
Krijohen veç prej drite
Kjo vajzē nuk thotē, se ku do shkojē
Por buzëqesh pa mbarim
Por kaq mjafton qē ta kuptoj
Se po shkon nē takim
Dhe kaq mē duhet ta bind veten
Dhe ata që s’besojnē
Se toka s’mund tê rrotullohet
Nêse puthjet mungojnë
Portret
Çdo ditē njē grua mē shkon pranē
(Nē tē njējtēn orē gjithmonē),
Njē gjysmë qiell majē flokēve mban
Qē sigurisht i shkon.
Mē kot vēshtrimin nuk ja ndaj
Ajo flet veç me ajrin,
Nëse ka muaj që ti ngjaj
Une mund tē zgjedh janarin.
Prej ēndrrash bore i ka buzët
(Qē mund ti shkrijnë çdo orë),
Profili i saj s’mund të pêrbuzet
Dhe pse kaq dimēror.
Me siguri po shkon të puthet
Pēr kētë s’kam pikē dyshimi,
Kētē ma thonē dy sytē e bukur
Që ndrijnē nga padurimi.
Prej drojtjes sonē pērkund qerpikēt
Njē kind fustani ndreq,
Mbas saj mesdita mbyll portikēt
Ta mbrojē nga syri i keq.
Askush se di kush ēshtē kjo grua
Qē na ndez si ” masat,”
Nga malli i saj gjithē burrat nguten
Tē flejnē mē shpejt me gratē.
Kētë fundjavē !
Kētē fund javē ,do ti marr tē gjitha me vete
Çantēn me rroba dhe pērgjumjen e shtēpisē
Do tē lēviz, pa çarē kokē , pa parē se nga vete
Si një rast tē bukur , pēr t’iu larguar mërzisē
Nē bregun e njē lumi, do ndaloj disa orē
Tē flas me peshqit , me rrjedhēn dhe valēt
Ka pak rēndēsi se asnjē nga ta s’ njoh
(Një udhētari si unē , i lejohen fjalēt )
Nē drekē do tē ngjis kētē mal , kētu
pērballē
Nga larg ai i ngjan njē dinosauri tē vērtetē
Ndofta edhe mund tē ketē qenē një i tillë , kohē mē parë
Por ēshtē ngurtēsuar , kur ka ndērruar jetē
Mē pas nuk di ç’drejtim.tē nis
Rruga ēshtē rrugē dhe nuk i dihet
Mund tē takoj ndonje borēbardhē, qē kērkon ndonjē princ
Dhe ajo vetēm s’mund tē lihet !
Kētē fund javē , unë do ti marr tē gjitha me vete
Kēpucēt pēr rrugē , ushqim dhe fantazi
Me njē varkē tē bardhē , do kaloj katēr dete
Tē zbuloj brenda vetes , kontinente tē rinj
