Unë po ik…
Unë po iki nënë e dashur
E kuptoi e kuptoi ikja qënka e veshtirë
Por m’ beso nënë edhe larg teje e vendelindjes
jam,unë ne shpirtë e zëmër të kam
Të rritesh e të përkdhelshë nga duart e tua
E të kaloje kohën nën hijen tënde, ishte një
dashuri që nuk do t’harroji kurr
Por ja si qënka jeta, tani po them lumtumirë
Unë ika nënë e dashur, shkova në at
mërgim të lartë, kur nga mëndja
Nuk më largohen ato fjalët e tua t’ ëmbëla që m’thoje
l’ kujtoi ato qastet e jetës,at puhinë e aromën
E mëngjeseve e të mbrëmjeve, tërë natën gjumi nuk më merr
Tërë natën ëndërroji për ty vendelindja ime
Flas më ty, më dukët se jetoj nën hijen tënde
Më duket ç’lodhem nën atë hijen e frësket të ati blirit, ku aty kalova rininë time
Më kujtohen fjalët e hidheruara dhe mallëngjyese të nënës, u largove biro, u largove
Mu n’zëmër ma vure shkrumin, kur do te kethehesh nëna ka mall birë zërin ta ndegjoje
……………………..
Qielli i vargjeve
Ah! Sa bukur në ketë hapsirë qiellore
Bilbilat e zogjët bukur cicërojnë
Në at hapsirë të kaltërt tinguj melodik
Po krijojnë
Tingujë melodi të hormonizuara
Violonisti me violin,Lahutari më lahutë
Rapsodetë më Sharki e qifteli
Këndojnë këngë për bukuri
Ah! Sa bukur po ndegjohën
Harqet e bukura të Violinës
Sa bukur këndon lahutari më lahut
Jehon malesh po ndegjohet
Si kurorë malesh vargjet janë bashkue
Melodi e këngë Arbërore duke kendue
Edhe zogjët në atë qiellin e kaltër
..
……………………………
Çast..!
Në çdo çast lapsi
shkruan diagrame të cilat
në një moment çasti i radhit
Në një leter të bardhë
Në një çast
Në Prizerenin e bukur duke kaluar
Aty pari afër,,Lidhjes së Prizerenit”
Për një çast mu kujtuan ato figurat
Më eminente Rilindjes kombetare shqipetare
Në një çast
Aty pranë Shadravanit ndegjohej
Shumë zhurma , fjalë dashurie e këngë
të vjetera Prizerjane dhe duke pije ujë
Të kristaltë freskues
E gjithë ajo rini Vajza dhe djemë
Në çdo çast në shpirtin e tyre ishte strhuar
diçka , ndoshta ndoni çast dashurie , të cilet e
Kishin shprehur ndaj njeri tjetrit
Në befasi çastesh jeta kerkon çetesim
lumturi, dhe për rini në ketë mbrëmje
Çdo yll që shkëlqen për një çast bie mbi vetullat e çerpikun e secilit dhe shpirti i tyre
Këndëllet
