NJË ËNGJËLL QË FLET..
Një ëngjëll që flet në botën e
ëndërrimeve …
Ç’e mjerë kënaqesia jonë
dritëshkurtër ..
O dhimbje … pse u çanë telat e dritës time
.
Një ëngjëll që flet pa marë frymë .
Bisedon me ëngjëjt e botës së vrarë
e botës në heshtjen e thellë .
Më ndanë nga bota prej kafshërisë .
më shuan fëmijninë e lumturisë .
S’Më mbajti dot as ëngjëlli kujdestar .
Më njollosën me ngjollë gjaku
fytyrën dhe trupin ëngjëllor .
Më togëzuan me yjet
Gjethet e ëndrrës shpresë i dogjën
Zoti u shpreh se s’kish ç’bënte ..
U varros një letër pa u shkruajtur .
Se preka dot dritën të më ndriçonte
sytë.
Rrëshqitëm u bë qielli
rrëshqitëm u bë toka .
shigjetat e zjarrta të diellit
dogjën gjithëçka.
Dogjën dritën time
dogjën zërin tim
dogjën ëndrrën time
tmerri u bë vdekja ime .
Një zog i largët në fluturim
humbet nga ç’mënduria e kujtesës .
S’u shkrova në librin e pashkruar .
Kërkoja sytë e ëndërrat e fëmijnisë time .
U bëra zog i padukshëm
në ajrin me puhizëma gjaku
Ecja mes hapa fletësh
që bien nga degët ,
ecja në hapa zemrash
që rrahin me dhëmbje
.
Në portretin tënd ëngjëll
u vizatua qumësht gjaku
.
Kjo qe ëndërra jote
sipas yllit të fatit .
Një gur në thikën e kujtimit
në zëmër .