Për të ndryshuar jetën tuaj, pyesni veten “KUSH JAM UNË? “

Një herë, një lypës ndërsa lypte në tren, vuri re një biznesmen të veshur mirë me kostum dhe çizme. Ai mendoi se ky njeri duhet të jetë shumë i pasur, kështu që ai me siguri do të japë para të mira nëse unë ia kërkoj. Kështu ai shkoi dhe i kërkoi atij njeriu sadaka.

Burri e shikoi lypësin dhe i tha: “Ti gjithmonë lyp dhe vazhdon të kërkosh nga njerëzit, a i jep ndonjëherë ndonjë gjë askujt? “

Lypësi tha: “Zotëri, unë jam një lypës, unë mund të vazhdoj t’u kërkoj njerëzve vetëm para. Si do të jem në gjendje t’i jap asgjë askujt? “

Burri u përgjigj, “Kur nuk mund t’i japësh asgjë askujt, atëherë nuk ke asnjë të drejtë të kërkosh gjithashtu. Unë jam biznesmen dhe besoj vetëm në transaksione – nëse keni diçka për të më dhënë, atëherë mund t’ju jap edhe diçka në këmbim. ”

Vetëm atëherë, treni mbërriti në një stacion, dhe biznesmeni zbriti dhe u largua.

Lypësi filloi të mendonte se çfarë kishte thënë burri. Fjalët e tij arritën disi në zemrën e lypësit.

Filloi te mendonte se ndoshta nuk marr shume para ne sadaka sepse nuk jam ne gjendje ti jap askujt asgje ne kembim. Por unë jam lypës, nuk ja vlen as t’i japësh gjë askujt. Por për sa kohë do vazhdoj të pyes njerëzit pa dhënë asgjë.

Pasi u mendua thellë, lypësi vendosi që sa herë që merr diçka në lypje, patjetër që do t’i kthejë diçka atij personi në këmbim.

Por tani pyetja ishte, çfarë mund t’u jepte të tjerëve në këmbim të lypjes? Kishte kaluar e gjithë dita duke menduar për këtë por ai nuk gjeti asnjë përgjigje në pyetjen e tij.

Të nesërmen ndërsa ai ishte ulur afër stacionit, sytë e tij ranë mbi disa lule që lulëzonin mbi bimët përreth stacionit. Ai mendoi, pse të mos i jepte disa lule njerëzve në këmbim të sadakasë.

Atij i pëlqeu kjo ide dhe shkuli ca lule prej andej dhe shkoi te treni për të lypur.

Sa herë që dikush i jepte sadaka, ai i jepte disa lule në këmbim. Njerëzit i mbanin ato lule të lumtur me vete.

Tani lypësi çonte lule çdo ditë dhe ato lule i shpërndante në njerëz në këmbim të sadakasë.

Brenda pak ditësh e kuptoi se tani shumë njerëz kanë filluar t’i japin sadaka. Ai i shkulte të gjitha lulet afër stacionit.

Sa kishte lule, shumë njerëz i jepnin sadaka. Por kur nuk i kishin mbetur më lule, ai nuk merrte shumë. Dhe kjo vazhdoi çdo ditë.

Një ditë kur po lypte, e pa se i njëjti biznesmen ishte ulur në tren, për shkak të të cilit ishte frymëzuar të shpërndante lule.

Lypësi menjëherë ia zgjati dorën dhe i tha: “Sot kam disa lule për të të dhënë në këmbim të sadakasë. “

Burri i dha disa para dhe lypësi i dha disa lule në këmbim. Burrit i pëlqeu shumë ideja e tij dhe i bëri mjaft përshtypje.

Ai tha: “Uau! Sot edhe ti je bërë biznesmen si unë. “

Duke marrë lule nga lypësi, ai zbriti në stacion.

Por edhe një herë, fjalët e tij kishin arritur thellë në zemrën e lypësit.

Ai vazhdonte të mendonte përsëri dhe përsëri për atë që burri kishte thënë dhe filloi të lumturohej.

Sytë e tij filluan të shkëlqenin tani, ai ndjeu se tani kishte marrë çelësin e suksesit me të cilin mund të ndryshonte jetën e tij.

Ai zbriti menjëherë nga treni dhe i ngazëllyer shikoi qiellin dhe me një zë shumë të lartë tha: “Unë nuk jam më lypës, jam biznesmen tani, mund të bëhem edhe unë si ai zotëri, mund të bëhem edhe i pasur. ”

Kur e panë njerëzit, menduan se ndoshta ky lypës është çmendur. Nga dita tjetër ai lypës nuk u shfaq më kurrë në atë stacion.

Katër vjet më vonë, dy burra të veshur me kostume po udhëtonin nga i njëjti stacion. Kur të dy e shikuan njëri-tjetrin, njëri iu përkul tjetrit me duar të bashkuara dhe pyeti: “A më njeh? “

Tjetri u përgjigj: “Jo! Ndoshta po takohemi për herë të parë. “

I pari përsëri tha, “Zotëri, mundohu të mbash mend, nuk po takohemi për herë të parë por për herë të tretë”.

Personi i dytë, “Epo, nuk më kujtohet. Kur u takuam më parë? “

Tani personi i parë buzëqeshi dhe tha: “Ne jemi takuar dy herë në të njëjtin tren më parë. Jam i njejti lypsar te cilit i kishe thene ne takimin e pare se cfare duhet te beja ne jete, dhe ne takimin e dyte me the se kush jam ne te vertete. “

“Si rezultat, sot jam një tregtar shumë i madh lulesh dhe po shkoj në një qytet tjetër në respekt të të njëjtit biznes. “

“Më the ligjin e natyrës në takimin e parë… sipas së cilës marrim diçka vetëm kur japim diçka.

Ky rregull transaksioni funksionon vërtet, e kam ndjerë shumë mirë, por gjithmonë e kam menduar veten si lypës, kurrë nuk kam menduar të ngrihem mbi të.

Kur të takova për herë të dytë, më the se jam bërë biznesmen. Falë jush, nga ajo ditë e tutje, perspektiva ime ndryshoi dhe tani jam bërë biznesmen, nuk jam më lypës. ”

Sages indiane ndoshta theksin më të madh e vënë në ‘njohjen e vetvetes’ (kush jam unë)

Përderisa lypësi e konsideronte veten lypës, mbeti lypës dhe kur e konsideronte veten biznesmen, u bë njësh.

Po kështu, ditën kur do të kuptojmë natyrën tonë të vërtetë, (kush jam unë) atëherë çfarë do të mbetet për të njohur dhe kuptuar ?