DASHURI .
Hënë ku i ke fshehu rrezet ?
Në këto netë të ftohta
Çe bëre dritën e bukur
Pse e fshehe nëpër shqota.
Kalova tek rruga jote ,
Bashkë me zoqtë shtegëtarë
Të mirja dritën e yjeve
Dashuri ti bëja vargë.
Po rrugën se gjeta më .
A’së zoqtë shtegëtarë s’ma
Treguan …
Mendimet më ikën largë
Zemërën në det ma trazuan.
Dëbora zbardhi gjithandej
E ftohtë dhe pa dashuri
Zemra krejt më pushtoi
Nga malli kërkoja ty
.
Ti ike pa më thënë lamtumirë
Të prisja në mëngjezin plot freski .
Zemra më trokiste fortë
Kërkoja shpresë në dashuri .
Dashuria të bën të vuash
Se është më e ëmbël në botë
Por dashuria e tradhëtuar
Si pema kur e sharton që derdh lotë
.
Ne kuptoheshim gjithmonë me sy
Si dielli me rrezet e tij kur ndriçon
Zjarri i dashurisë u bë si ajka e mallit AGIMI uli kokën në heshtje vajton.
Në një pyll të dëndur me pemë,
E hodha zemrën për të mos gjetur më
Por ajo u kthye e më foli
Nga malli që ndjeja për të.
Zemra më buçet si valë deti
Që nuk dorëzohet as në stuhi,
Atë që kërkon e ke brënda vetes
Lumturia nuk vjenë siç e kërkon ti .
Në mes të pyllit dhe yjeve notova
Në mes të detit dhe valëve të tij.
Në mes të të ëmbëlave fjalë
Nëpërmjet mallit dashuri.
