NATËS I FLAS….
Natës sonte i flas si në përrallë,
Larg e treta dhimbjen, shumë larg.
Sapo muzgu puthi qiellin në mall,
Yjet i bëra fjalë zemre në varg.
Hënës plotësuar si portokalle,
I përflas me zërin e mëndjes.
Sonte mê vështroka si nazemadhe,
Shkëlqimi i saj ritual i zemrës.
Shtegtoj sfondeve qiellore,
Në piktakime, ku fshihet
Kënga e pakënduar prore,
Hologrami i lumturisë fashitet.
Në silueta të padukshme hyjnore.
