FLOKËGËSHTENJA
Prapa perdes si një kukull
Çel gërshetin palë – palë
Tej dritares ai zë i ëmbël
Që mbëlton e të ndezë zjarr
Në mes këngës nxjerr kujtimin
Shpalos flokun një nga një
Tek i jep shenjë atij trimit
Poshtë dritares vend nuk zë
E me flokun palë – palë
Era fijet ia trazon
S’është erë po dorë e saj
Atë më trimin tek lajmëron
Floku i saj nuk gjen qetësi
Brenda gishtave e përthekon
S’është gërshetë as flokëdredhi
Shenjat trimin tek lajmërojnë
Dielli ikën në qetësi
Bashkë me këngën perëndon
Ora e trimit tash po vjen
Flokëgështenjën ta ledhaton
