SHTËPI TË BRAKTISURA
Sa herë kaloj në atë rrugë
në ato rrugica më mbeten sytë !
Njëra pas tjetrës portat e kyçura vështroj
një lëmsh i mbledhur në grykë më mbyt
.
I shoh ato porta e avlli sikur vajtojnë ,
para syve si ekran ata njerëz aty i shoh .
Dyert të mbyllura ,në heshtje protestojnë ,
frymën e njerëzve që u jep jetë kërkojnë
.
Si çerdhe dallandyshes më ngjajnë ,
si fole zogjësh shtegëtarë të braktisura .
Pika loti në fund të rrugicës më ranë
e vetmuar ika në rrugicën matanë .
Dy fëmijë ,që rendin gëzueshëm aty,
më kthyen humorin ,sytë m’u thanë .
I pashë me shumë dashuri ata të dy ,
kyçet e mallkuar u kthyen në rrompamë !
