TË DUASH NJË PERSON
Mos u mundo të ndezësh një zjarr tjetër
Nëse je menduar kur ndeze zjarrin e parë
Sepse në vend të shpuzësh do të bësh veç flakë
E cila do të shuhet sapo të djegë ty
Mos hyrë në lumin e turbulluar nga shiu i rrëmbyer
Që i ngjan një dashurie me shikim të parë
Sepse aty brenda dallgëve mund të gjesh ferra
Të cilat të zhysin në vorbujt nga nuk del më
Nëse hyrje në det dhe humbe drejtimin
Mos fajëso dallgët por kërko busullën
Ashtu dhe në dashuri po u zhgënjeve
Busullën kërkoje brenda vetes, jo tek tjetri
Të duash dikë, mos bëj t’i dhembi zemra
Sepse plagët e dashurisë mbeten gjatë
Ata nuk janë xhevahire vese mbi bar
Që i zhdukin rrezet e para të diellit
Mos e kërko dashurinë në rrathët e nxirë të syve
Sepse ata janë dëshmi e trishtimit të thellë
Nga ku kurrë nuk do të rriten filizat e dashurisë
Por në beben e qeshur dhe frymëmarrjen e lehtë
Të duash një person, do të thotë mos të heshtësh
Heshtja është dashuri e arratisur pa busull
Që fshin gjurmët nga mori arratinë
Që vështirë e gjen rrugën për t’u kthyer aty ku ishte
