Shuamë etjen
Dale vajzë se më çmënde
moj e bukura qerpikë gjatë.
Jepmë ujë me dorën tënde
se nga etja po digjem flakë.
Jepmë ujë moj, ujë burimi
të freskoj buzën e zhuritur.
Që me natë pa zbritur agimi
buzë rrugës jam duke t’pritur.
Më jep vajzë të bukurin sy
dhe një cep të buzës prush.
Shuamë etjen e mbledhur për ty
që përvëlon si dielli në gusht.
Bëma ëndrrën që ta prek
kisha kohë që prisja ditën.
Jepmë rreze, jepmë jetë
mos ma shuaj kurrë dritën!
