Aty…
Pata lindur njëherë qëmoti,
e pata vdekur pa e ditur askush,
më qanë për së gjallë
e nuk e dita as vetë,
më burgosën çdo qelizë
e natën ma patën bërë varr,
ndërsa shpresa më mbulonte si bar i blertë.
…
m’i trembën të qeshurat,ku qeshej hapsira,
ajri më qe kthyer në baladë,
kundërshtare e shurdhët ndërsyer koha,
mëshirë e akullt ligësia,
ca fjalë rrahur erërash,
një dritë përballë e ngadaltë.
…
pa mbërritur në fund,pashë në ëndërr,
ëndrrën time,
përplasje,
përmbajtje,
potere,
gojë që zvargeshin,
zënë myk nga zilia,
labirint i mjegullt pabesia.
…
m’i stërgjatën udhët,deri resh nëpër qiell,
e nuk e dita as vetë,
unë tehesh të thella,do të vdes veç aty,
aty në mbretërinë time rrethuar me diell,
tokë ku e keqja nuk pati kurrë sy,
aty pata lindur njëherë qëmoti,
…vetëm aty.
