NOSTALGJI PĒR KOHËN E IKUR
Sa shumë ëndrra që nuk kanë të sosur
Vallë kohë e pleqërisë po troket tek unë
Të mërzitshme më duken ditët në qytet
E mallin e katundit nuk ma shuan askush
Shpesh i shprushë kujtimet e fëmijërisë
Pas topit me letra e arna vraponim në fushë
Pastaj kur u rritëm me llafet e pleqve në oda
Kënaqësinë e asaj kohe nuk e harroj kurrë
Edhe shumë kujtime më sillen vërdallë
Kur shtrohej sofra kishte lezet shumë
Mezi në skaj të saj e fusnim një gju
E shije kishte buka e misrit me qumësht
Madje dhe dashuria atëherë ishte tjetër
Respektohej fqinji e nderohej miku
Aq shumë ishim të lidhur në mes veti
Nuk na ndante dot pyka e armikut
