Ka shumë vite, që s’jam dridhur
Mbi oxhak, me kokën zvarrë
Grumbuj ndjenjash, seç m ‘janë lidhur
Dua t’i lëshoj jashtë për të dalë
Që në kohë të Kastriotit
me ka dalë zëri në kupë
Asnjëherë nuk m’u dridh teli
Njëqind vjet mësuar në luftë
I këndova golgotës shqiptare
Që nga vitet e trembëdhjeta
Këngë kreshnike, shumë krenare
Veç me to m’ ka shkuar jeta
Ka do vite që rri zvarrë
Ndihem keq e për trishtim
Pse ky popull kaq krenar
Më la vetëm, pa gëzim
Sot po flas me zë t’ përdridhur
Seç jam mbushur, gati të plas
Mbi oxhak, në një fjongë lidhur
Asnjëherë s’e kisha dashtë
Merrmë në dorë, o bir i shqipes
Unë t’l’shoj zë e ti piskamë
T’i bashkojmë k’ta zëra t’hidhur
Se jam mbushur, sa më s’ka
Kush m’i ndau trojet në treva
Ku nuk bën shqipja folenë
Bujanovci e Presheva
Na kanë mbetur me tjetër dhé
Për Presheven më plas malli
Veç t’ dëgjoj, se le për t’pa’
Shpesh në flakë e kalli djalli
Që me t’butë ma quajkan shkja
Mblidhuni, djem n ‘uratë të Zotit
Që kem pasur në fis e farë
Për pa u shuar stina e moti
T’lidhemi fort n’Bashkim Kombëtar
Kur mendoj për Presheven
Gati jam të shpërthej n ‘vaj
Por s’mundem ta lodh burrninë
E ta zbeh,vlerën e sajë
Më merr n ‘dorë e nisja këngës
S’mund t ‘ndalem për shumë mot
T’i bashkojmë trojet gjyshnore
N’gaz të shkrihemi e kurrë më n ‘lot
