Më trazoi letër e vjetër!
Diku në fund sepeti rruaja si thethar
Letrat e herëshme të kohës së rinisë
Më trazoi letër e vjetër, më bëri të marr
Prej ndjenjave të herëshme të dashurisë.
Ajo fjalë e ëmbël mjalt: Të du pa fund
Kish mbetur fjetur sikur dashuria
S’kishte gojë, nuk foli, se pash askund
Qëkur ajo iku lartë, atje tek perendia.
Vetëm sa pak letrës pluhuri iu tund
Shetita rrufeshëm, ashtu si dikur
Tek kroi, pema stoli, korie, gjithëkund
Ku shëtisja me dashurinë e bukur.
Ndjenjat e trazuara, pësuan gënjeshtër
Se pash dashurin, qe vetëm vegim
Pasoj e arkivës me atë letër të vjetër
Tashmë, i lumtur në një tjetër udhëtim!
