ME DUAJ
Me duaj ne kete nate
kur hena pikon mall prej buzëve ,
Me duaj aq sa shpirti te gerthasë, ,
Në greminat e tij me gremise pa dhimbje ,
Dhe serishte mes puthjesh më ngjitë lart .
Me ço atje ku shpirti ngjizet ,
Atje ku fjalet prej prekjeve s’punojne ,
Ne ferferitjen e nje gjethi qe dridhet ,
Atje me degdisë se dua të marroj .
Mbi liqen më hidhë ,
atje në gjoksin e tij ,
Në varkë do kthehem
Trupin tja pushtoj ,
Prej tij do presë dritherima
Prekjesh
Që vetëm ai di qe te mi dhuroj .
Dhe do flasin nimfat e liqenit
Për shkreptimat e zgjatura të netëve
Derdhur çmendur , mbi kristalinën e tij ,
Mbi pllaka te gurta në fundin e liqenit
Do gëdhendin me shkronja të arta , heroglifet e dashurisë.
Zgjohem papritur nga kjo
Perhumbje hyjnore ,
Flokët e lagura I krehë me dorë,
Nje rreze drite qe deperton mes tyre
Me mbeshtjellë te tëren sa kam frike
Së serishte mund te marroj .
Por si çupulinë e hedhë tutje drojtjen,
Drejte horizontit te sapozgjuar udhetoj,
Atje ky mpleksen dashuritë ju e çmendura te netëve
Bertasë si e çmendur dhe s’dua te ndaloj.
Bërtasë se dashnia me ka prangosur
Shpirtin ,
Në labirintet misterioze më gozhdon,
Me florinjë te rënd ma ka mbushur trupin ,
Sa nje fjalë të vetme atë çast dot
S’lëshoj .
Por serishte i shpetoj tundimit
te castit
Prangosur prej mijera fijeve te arta
Qe me rrethojn ,
Dhe serishte prej tyre rrembehem
Dhe dehem ,
Me kupa dashurie , në ekstaza
Te stergjatura diellore .
