Përpëlitur shpresa rrëshqiti tej ëndrrës sime
Gjethes vjeshtarake të kuqrremtë i gjasoi
Tulitur tisi i vetmisë rrapëlliu në portë
Seç humbi nektari i pritur
Seç më mori vjeshta me gjethet e saj
Një bilbil u shndërrua në kukuvajkë
Një korb i krrokati errësirës
Nuk u fika, dritëroj ende në zymtësinë e stinës
Pranverë shndërrova në shpresat e mia…