Janë ca ura përmi hënë
Janë disa rreze që flasin
Janë ca yje që lotojnë
Janë disa re që pëllcasin !
Janë çastet e njeriut
Në një hapsirë fantazie
Është muza e poetit
Plot me shije poezie !
Në ç’do zemër ka një zanë
Zanë e zemrës dashurie
Përgjërimi i poetit
Në hapsira fantazie .
Mes dëshirave mbështjellë
Yjet rrëshqasin mbi valë
Në mes zjarri dashurisë
Përmbi det rreze e vrarë .
Sa herë mes reve të bardha
Mes dëshirave mbështjellë
Dallgë deti rrëmbim zemrash
Sytë mbushur zjarrë ndjenjë .
Të gjitha fjalët më heshtin
dhe hëna shikon nga lartë
Një shegë që po qan pa zë
qan me lotë flori të zjarrtë.
Noton në mes vargjesh
Flet me zemrën tënde
I jep dritë e shpresë
Brënda asaj ëndërre .
Me forcën e shpirtit
Të jep dritë të zjarrtë
Nëpër fllade zemre
Me penën e artë .
Nëpër fllade zemre
Bën detin të flasë
Ulë qiellin ul hënën
e bën borën buzagas .
Udhëton në shtiza dielli
Udhëton në dëshpërime
Rron me lotin rron me syrin
Flet me këngë dashurie .
Mos i përbuzni poetët
Që janë shtuar kaq shumë
Lulëzojnë nëpër vargje
U ndriçojnë dhe në gjumë .
Dhe ndriçonë nëpër glob
Thërmija yjesh bëjnë bashkë
Kërkon shpresë për të ardhmen
Ç’do fjalë për një komb të lashtë .
