Në driten e henës vazhdimisht të shoh,
Ti e bukura lozonjare si yll m’ndriçon,
E të ëndërroj mes fushës së blertë,
Si një flutur krah shkruar mes lulesh je.
E bukra tek ty nuk eshtë fasada,
Eshtë fjala që thua me shpirt e zemër,
Ngrohtesia e saj depërton në deje,
Bën që dhe akujt të shkrijnë në dete.
Me ty do jetoja në çdo ishull pajet,
Embëlsija juaj dhe strehën e ngroh,
E bën diellin dhe hënën shtroje e mbulesa,
Ti je margaritari që askush stë gjenē.
Me ty do udhëtoja n’hotizontet pafund,
Si një zog shtegtarë dot kërkoja gjith kund,
Pa ty ajri bllokohet në hapsirë,
Vetem prania juaj natën e bën ditë.
Bukuria juaj si gur diamanti,
Kur të mbaj n’duar shkëlqen si kristali,
Pran teje kur rri shkrihem si yndyra
Fjala juaj e embël zbut’dhe teveqelat.
