Zhurmë në bukuritë e jetës
Zhurmë në lindje të agimit
Në udhëkryqet e pafundme
Në lulet e gjelbërimit .
Zhurmë në petale të luleve
Në ç’do stinë të ç’do magjie
Ku fshihet misteri jetës
Zhurmë në mes të ndiesive .
Zhurmë në ç’do filizë që lind
Ku hap krahtë për të jetuar
Ku prihen shpresat e jetës
Dritësisinë duke mbuluar.
Si se dimë se ç”farë po ndodh
N’ kët botë pa pikë shpresë
Pse hamë helme për ç’do ditë
Njëri lind e tjetri vdesë!
Jeta në buzë të greminës
Me çudira për ç”do ditë
Mbushur plot me kimikate
Dita rrënohet mbi dritë !
E pambrojtur në ç”do krahë
Si nuk kini pakë mëshirë
Pse e mbuloni me vdekje
Pse e mbytni ç’do dëshirë.
Ju katila të pa shpirtë
Pse i mbysni këto jetë
Pse helmoni këtë popull
Jetën pse e bëtë biznes .
Mos u ngopçi kurrë o plera
Që mbuluat këtë tokë
Dy metër vënd do marim
Të gjithë do ikin nga kjo botë .
Ju borgjezë të botës mbanë
në jastëk të lagur flini
Nuk ndieni dhimbjen e tokës
A nuk dëgjoni rënkimin ?
Të përmbysja këtë mjergull
Që botën e ka mbuluar
Të kem bisturi në duar
Këtë jetë për të pastruar .
Kjo jetë buzëqesh mbi lotin
Jeta lind për të jetuar
Ah sa kuptime të rreme
Shtegëtim i pakuptuar
.
Lojë në rrezet e diellta
Toka shpirtin e ka tharë
Ç’farë loje i bëjnë jetës
Pse kanë ujë nëpër damarë .
