Si hija që na shoqëron,
koha e kaluar nuk kthehet më.
Ora ecën, vazhdon e nuk ndalet,
por unë mbetem prapa atë kohë se harroj dot.
Të qeshurat e gëzimet e dikurshme
ende në shpirtin tim kumbojnë.
Koha ecën shumë e qetë,
merr gjithçka në rrugën e saj dhe nuk pret.
Hija nuk nxiton asnjëherë,
por patjetër që do të zbehet
në ndonjë moment.
Megjithatë, jehona e asaj kohe vazhdon
e në kraharorin tim ende tingëllon.
