Lapidar krenarie nëpër Bulevarde
Dielli bukur po i ndriqon ato
Bulevarde, ku pushon gjaku i atyre
Dëshmoreve që për ketë Kosovë shumë të
vuajtur ranë!
Burimin e shpresës e gjej të lapidarët
nëpër sheshe, kur afrohem pranë tyre
Më duket se më shpirtë e zëmër flas më ta
O ju Dëshmorë të rënë për ketë të shenjtë
Vargjet e këngët më të bukura duhet shkruar
Se ju sollet ketë diell të bukur më rreze të arta
të lirisë…
l madh është kushtrimi e jehona
nëpër Lapidarë të skalitur nga artëdashësit
Skulptorët tanë, pranë jush ka lutje e përshendetje duke lartësuar Allahun
Brez pas brezi për ju do të flitet, se ju dhat
jetën për ketë vend për ta ndritur…
Gjaku i juaj o Dëshmorë i frëskët
do të jetë prore, lulët më të bukura më aromë
lirie mbi ju do të vendoset, ju vdekjen e përqafuat, por s’u trembi vdekja kurrë…!
……………………………..
Natë e Qetë
Natë e qetë e bukur
Më plotë mrekulli, fllad i bukur
që ndjenjat na i përkedhel
Vetëm aty shpirti im gjenë qetësi…
Hëna më yjet të shperndar shendërrisnin
bukur, një natë magjike më fantazira
Atje jo larg ndegjohej një këngë e vjeter
Rimë e bukur në këtë Natë të qetë
Kënga e jetës aty filloi
Melodi e ëmbël, që më shuan mallin
E viteve të kaluara, atje lartë në kurora mali
Zanat e Malit ndegjonin këngë të vjeter kreshnike për Mujin e Halilin
Natë e qetë e kthjellët
Aty ketu nëpër disa kaçuba barishtore
Shifen disa Xixillonja duke shendrritur në
këtë Natë të qetë,këtë natë më plotë mrekulli
Që fuqia e allahut e ka krijue për qetësuar shpirtin…
……………………………………….
Poetë eni të vallëzojmë
Eni poete e poetë vargjet
t’ bashkojmë, dhe më rimën e tyre vallen ta fillojmë
Se keto vargje duke vallezuar kanë dashuri
e harmoni vargjet radhiten sipas Alfabetit të
Gjuhës shqipe
Eni poete e poetë
Pas vallës të kendojmë, të kendojmë
ato vargje për Dëshmorë ç’kemi shkruar
Se ata rënë për Kosovën martire
Bukuria e poezisë është krijuar
Për ta lumturuar jetën
Ah! sa bukur tingëllon vallja dhe kënga
Të gjitha vargjet janë mbush frymëzim dashurie
Fluturoni vargje si shqiponje
dy krenare, fluturoni nga Molla e Kuqe
Deri në Çamëri, dhe bashkoi tokat shqipëtare
Të Arbërisë e llirisë
……………………………………..
Dheu i tokës time flori
Dheu i tokës time është flori
Në këtë dhe si flori jetuan dhe kaluan
jetën Gjyshërit dhe Stërgjyeshërit e mi
Aty kaluan shumë brezni,se kjo tokë e dheu
lshte flori
Më kujtohet kjo tokë, kur punohej
e mbillej grurë e miser ishte një kënaqësi
Ata në mes veti kishin një harmoni
Pushimin e gjatë e kishin dhjetë minuta
kurse pushimin e shkurter pësë minuta
Më kujtohet ajo kajesia, aty në krye të
aresë
Në hijen e saj të bukur freskuese
Pushonin Nënat aty i kishin vendosnin
edhe djepat, aty këndoheshin këngë për ninulla
Nina nëna djep prej druri ti mu befshë plak i katundit
Nënat tona malesore, kur shkonin në arë
më korr grurë, në një strajcë e punuar nga pelhura e merrnin bukën për ta ngrënë në pushim e hanin bukën si fluri më kajsia të pjekura
Në këtë tokë të shenjtë
ne këtë dhe si flori jemi rritur më harmoni
Jemi rritiur me lumturi,aty gjirin nënës
e kemi pirë
Kësaj toke i thonë Shqipëtari
Arbëri e lliri, se ketu kanë jetuar të paret e mi
Sepse kjo tokë e shenjetë ka vlërë
Është një thesar, se nga ky dhe flori kafshatën
E bukës e kanë siguruar…
……….. ……………………………
