ISHIM DY LULE TË POSAÇELURA NË PETRALBË
Ishim dy lule të posaçelura
Në Petralbën e asaj kohe
E shikuam njëri tjetrin nga larg
S’e shtegun e takimit tonë të zjarrtë
Na e kishin zënë shkurret e një kohe tjetër.
Ti shkove pa dëshirë në një qytet tjetër
Edhe unë shkova në një tjetër drejtim
Ku ndodhej qyteti me shpresat e mëdha sa deti,
Ku deti i rriste ëndërrat e të rinjve
Për pushtimin e hapsirave të pakufishme.
Megjithatë në zemër më ishte ngulitur
Dashuria e parealizuar për ty,
Po ty, a të ishte strukur në zemër
Dashuria e parealizuar për mua?
Në Petralbën e asaj kohe
Të kthyera nga njëra tjetra
Ishim dy lule të posaçelura.
