DATA E GËNJESHTËRT
Gjashtëmbëdhjetë Nëntori deri vonë
shënohej si ditë çlirimi për qytetin tim
që e shihja përditë nga vendlindja ime
ende pa e shkelur me këmbë
Dikush e festoi këtë datë deri vonë
si Ditë çlirimi
Për Shtëpinë tonë ishte një ditë si gjithë të tjerat
që më së shpeshti gdhinte me borë
n’atë maje mali
e na gjente pa miell
pa gaz e kripë
se biberin s’e blenim atë kohë
Mbi koka
nëpër traj thaheshin specat e kuq n’varg
nga zjarri e tymi
e erërat që ndesheshin sa herë hapeshin dyert
N’ shkollën fillore
mësuesit na flisnin me fjalë të zgjedhura
besa dhe të ëmbla për këtë ditë
Kur e pyesja mixhën
si më i madhi e më i meçmi i Shpisë
më bënte për pesë pare
“Çfarë dite a çfarë shlirimi
na mori komunisti e nji ditë t’mirë s’e pamë ma
po qu grahi bythes e l’shjoji dhitë kah Shpati Zharit
se ma banë lamë torishtën”
Pasdarkave
n’odën tonë me mysafirë
një tjetër histori rrëfehej
një histori që dukej si përrallë
Po n’Libra k’to që i rrëfeni
s’i gjej kund
ju pata thënë si nëpër dhe
se
ec e lësho zë mes burrash
“M’shile atë virane”
m’u kthye ai që e njihnim për Zot Shpie
“K’ta edhe librat tash qysh dojnë i shkrujnë”
Ende s’i kisha ra brisk fytyrës
kur im at u kthye prej gurbetit
në pushimin e tij të parë dyjavor
ra n’Zhegër e na regjistroi n’Librin Amë
aq sa ishim atë kohë
pas dhjetë vitesh
Kish harruar për ta pyetur Nanën
në ç’ditë na kish sjellur n’jetë
dhe ofiçari kishe për t’na nderue i thotë
“hajt, leje në Nandor me datën Gjashtëmbëdhjetë”
Më vonë
kur e nxora çertifikatën për vete
dhe për të tjerët
sa ishim
asnjë nga datat nuk përputheshin me fjalët e Nanës
po ç’të bënim ne vrimat e fundit të kavallit
Di vetëm që Ditën e 16-të të Nëntorit
s’e festuam asnjëherë në Shtëpinë tonë
as si Ditë e çlirimit t’Gjilanit
e as si Ditë e Lindjes sime
