ÇMALLJA ME VENDLINDJEN
Në Geriçec u çmalla me gurët
Arave të babait iu rash trup e tërthor
Malësorëve ua putha nurët.
Varri i gjyshit m’ u duk si meteor.
Fëmijë u bëra në vendlindje, dje.
E luajta me topa arnash të butë.
Arave lëruar me parmendë e qe.
Fushat i kaptova, skutë më skutë.
Te kroi i fshatit mbusha fuqitë me ujë
Ibrikët e vegjël për mysafirët udhëgjatë
Te trapazani, rashë në gjunjē
Urtinë e Odës, ku e mësoja përnatë.
Faroshin e mbusha me trosha sofre.
E rrugën e mullirit e shkela si dikur.
Mullaret e sanës i çukita me brofe.
Në grazhde deleve iu qita ballgur.
Mullaret e sanës i çukita me brofe.
Në grazhde deleve iu qita ballgur.
I hëngra dy flakaresha të nxehtë!
Ik çerrata, mos u bë pishpirik!
Poshtë nën fshatin tonë të rrafshët
Lumi i qetë si dikur gurgullonte
Nga mulliri i babait veç gurët e lashtë
Toka e verdhë m’ u duk se lotonte.
Kujtimet e fëmijërisë më bën me vaj
Lama e motmotit m’ u kujtua me kuaj.
Dardha vjeshtore e vyshkur, e verdhë
Pllug s’ gjeta vendlindjen me mbjellë!
