Gulçon shpirti
Zbehur agimet
Muzgjet errësuar
Veshur shpresat
Me mantel premtimesh
Brodhën ëndrrat
Një ditë u lodhën…
E vetmja
Shkëndijë shprese
Diku larg migruar
Fatet turrën
Të harlisura
Rrugëve pakrye
Një tingull dhembje
Vjen gërryer
Për folen boshatisur
Kërkesat përgjumur
Gjithçka në heshtje kapluar
Lozin parreshtur
Fajtorët maskuar
Qielli në gri shtruar
Retë rënduar
Derdhin lotin e tyre
N’fyt fjalë e lidhur
Gulçon shpirti
Për ajkën mërguar
……………………………………………………..
Do të kthehesh sërish
N’vend të flladit pranveror
Floku yt ujvarë derdhur
Braktisi natën, hëna kurorë
Zuri vend e jotja vetull
Vështrimin tretur diku le
Në veri ku ngrin dëbora
Fshehe diellin, nxore retë
Akull shkrive me sytë e zjarrta
Hodhe hapin butësisht
N’sokak ndjeka siluetë
Zbehe ylberin, le buzëqeshjen
Buzë e tharë një puthje n’pritje
Terri natën kur verboj
Pas shikimit le ndriqimin
I shkalluar pas lash vrapin
N’mendje mbeti veç kujtimi
Nise rrugë shigjeve t’ikjes
Kënga jonë mbeti n’harrim
Vetëm refrenin përsëris
N’krahët e mi do t’kthehesh sërish.
…………………………………………….
Shpresoj kohë të vij përsëri
Kur ti ike si në mjegull humba
Pse s’të kam prapë nuk e di
nuk pendohem pse aq të desha
shpresoj kohë të vij përsëri
po të kem rast të më kthehesh prap
do të fluturojm në qiellin më të lart
diku do të ndalemi mbi të bardhat re
atje ti numërojm ëndrrat një nga një
atje do të flasim me qiejt natën vonë
hënës t’ia tregojm ëndrrën tonë
nuk do ti kërkojm asgjë tjetër asaj
vajzën të na e pagëzoj me emrin e saj
pastaj yjet një nga një do ti vështrojm
më të ndriturin ta ndalojm
do ti lutemi po ashtu dhe atij
djalin të na e pagëzoj me emrin e tij.
