Tempulli i artistit
Në Tiranë e ngrenë ni xhami të bukur,
ia kalon ne asaj “Blu” në Stambollë,
veç deti mungon ezanin me ia përkunun,
e n’vend t’detit, rrazë i rredh Lana fjollë.
Në Tiranë po e ngrejnë ni kishë të bukur,
po ia lartojnë at kullën e kambanares,
tash mas kmonës kanë me ardhë me u lutun
do te kisha Vatikanit, do te xhamia Stambollës.
Në Tiranë asht tu u ngrejt ne “Kulla e Gjallit”,
në Tiranë ka sinagoga, teqe, çdo lloj perenie,
ngrehen përditë tempuj si kulla e Babelit,
kishën e xhaminë i danë, veç ni seli partie.
E ato si e kanë ni teser partie
dinë me e lutë Zotin me gjithkah,
dinë me i ardhë çdo feste në për fije:
Nevruz, Krishlindje, Bajram, Pashkë, Hannukah.
Në Tiranë të gjitha munesh me i gjetë,
bash t’gjitha gjuhët si te kulla në Babel,
munesh me lind, m’u pagzu, synetu, me dekë,
veç në Tiranë s’mun ta gjesh: qoftë ni Teatër!
Tirana munet me ti falë të tana mkatet,
e me ta pastru shpërtin, me ta çu n’hava,
e megjithse n’Tiranë zhvillohen të tana aktet,
n’Tiranë s’ke ku me qeshë, as s’ke ku me qa.
E regjizori vun, del n’televizion tu’u qa
se Tiranës iu prish ka 2 vjet Teatri,
e dramën e Fadil Krajës s’ka ku me e ba,
dhe pse kudo punohet, po veç për kulla Babeli
.
N’fun’ të provave, pështjellohet thellë i shkreti:
-N’fillim do shkojm në një Pallat Kulture n’Rrogozhinë,
n’Shkodër, n’Prizren… po flas me çdo lloj qyteti…
Se Zotat ranë n’teatër, mrapa n’tempuj,
n’Tiranë hala se dinë.
