MOS VALLË MË KE HARRUAR ?
Në atë shtëpi të vjetër
Ku dikur ajo nënë, veten e quante mbret
Se aty kishte rritur dashurinë më të madhe
Djalin e saj të vetëm
Që sot ishte larg në kurbet
Ajo sot rrinë e thirrjen nga ai pret
Hesht se ka frikë se nuk ndëgjon zilen e telefonit të bjerë
Shpesh me veten flet
Alo
Djali po më kërkon
Do i përgjigjem shpejt
E ditët kalojnë lehtë dhe pa kuptuar
Shtoheshin e bëheshin javë , muaj , vite
E ajo aty e harruar ka ngel
Pret , qanë e mendon
Vallë do ta njoh zërin e djalit?
Se shumë kohë ka kaluar
Gjithmonë e justifikonte
Nuk ka kohë
Është duke punuar
Nuk mund të më marrë në telefon
Është i lodhur
Nuk ka mundësi
Është duke pushuar
E ndërkohë
Malli zemrën ja kishte pushtuar
Sa në faj u ndinte
Se ndoshta në paraqitje
Të birin nuk do ta njihte
Se loti nga vaji
Shikimin po ja fikte
Jetën e kalojë vetëm në pritje
Shkojë me një pyetje të madhe në zemër
Përse or biri im
Përse
Mos vallë më ke harruar ?
.
