TRËNDAFILĒ PA GJËMBA
Stalaktida mendimesh zgjaten
Të jermojnë ditë
E të ngushëllojnë vetet
Për vdekjet e shpirtrave
Që sytë u kullojnë vrer
E helmojnë ngado
Të mbysin dritë
Reflekse që thyhen pastër
Mbi zemra që dhembin
E mbruhen me mburoja
Trēndafilësh pa gjëmba
Ngjyrash që dalin sysh
Që duan fort
