FUSHA OFSHANTE
FUSHA OFSHANTE
Tymi eci
fusha në vete ofshante
Mëri kishin thnegla e insekte
Shkurre e djerrina
E ku të iknin
E ku ngecin
Mbi qielli pa ndjenja
Ditët rendoheshin
Si këllira e egër
Sipër neve
Në vargun e etur
Për të nesërme
E përgjakur
Përgjakur deri mbi gjunjë.
E di, syçelë shoh Zveçanin
Dhe qygën boa e murrmë
E di se dikur etërit tanë
Shkriheshin asht e lëkur
Në llavën e zjarrtë te furrave
Për të shkretin Dinar.
Eh mëngjesi I çiltër si lule
Më çengela të ditës
Kur xehja shkrihej
Nga eshtrat tonë
Dhe lyheshin kafkat tona
Me arin vezëlles
Si në ahengun e kanibalëve
Kur blinin skllav
