RINA-SHKRINA
Mos ki frikë të vish
e të ndalosh te vendi ynë!
Sa herë më premtove se do vije
e une do rendja si e marrë drejt teje,
në planetin tonë të shkruanim
simfoninë e dashurisë!
Ti e braktise këtë tunel të lumturisë,
O ti, mëkatar i dashurisë,
vrasës i saj!?
Në vend që ta ushqeje me pikën e vesës,
e thave në akullin e largësisë,
në Ferrin e Dantes e dogje!
Rina-shkrina më trete,
vlagën e dikurshme ma thave,
ma hoqe!
