KLITHMA SHPIRTI
Tej për tej tymit sterrë të zi,
ku tokë e zymtë kryqëzohet me re të verdhë.
Klithmë e fundit e kukuvajës si sirenë,
Kodrinave ngjyrë gri shuhet pa jetë.
Përtej, ku plagë dhimbjesh heshtin.
Sorra, zemra ëngjëjsh gërmojnë.
Nën qiell korbash gjithçka venitet,
Mbetur, pa shpresë, pa lot, pa Zot!
Rotull vjen bota si akrepat e orës.
Karmë e fatit, tek i zoti të çon.
Me stuhi gurësh nënë mjergull.
Agut të akullt, pa gdhirë gjëmëton.
