Akrepa që vetëtijnë në lëvizje
Sekondash minutash orësh
Ditësh javësh pambarimshëm
Një ritual i pandalshëm jete
Plotëni e lidhur Tokë e Qiell
Ylli im që shkëlqen netëve
E zgjon ëndrrat e përgjumura
Duke parë të padukshmen
Mjegullnajës gjithherë në rritje
Anëve të kundërta pafundshëm
Me mallin spërkatur zbraztësive
Universi im kumbues shpërthyes
Që më ikën vrojtimit vëzhgimit
Përkufizimit shenjave të Zodiakut
Më sjell hutim çasti e përjetësie
Simetrive të kupës qiellore
Pak rëndësi ka në është natë
Në është ditë në është festë
Ti je aty me mua me veten
Feniks i ngjallur ringjallur
Nga hiri dheu masa amorfe
Fluturo me krahët nderë
Lartësive pa fund e anë
E fundi është fund atëherë
Kur të preket e ndjehet fundi
Ti i pafundmi i paskajshmi im
Që a nuk të kam vath në vesh
Përpëlitjeve të përditshme
Akrepi im i shtrenjtë drithërues
Mos e shfaq kurrë njatë mëri
Se prishet ëndrra luhaten yjet
Tretet Dielli që je ti vetëm ti
Feniksi im i prekshëm
I përjetshëm gjak e zjarr
Si shkrim i shenjtë
Shenjtori im i parashkruar
Kushedi sa kohë ka mbetur
Sa prush e zjarr e tym
Në oxhakun e dashurisë
Feniksi im i përjetësisë