Qyteti shtrihet sa zë shikimi
Shformohet derisa e përpijnë bebëzat
Tek pipëtijnë qerpikët artificialë
Të shkrihen me imazhet
E qytetit dhe të fytyrës sime
Një shi shpërthen me gulçimë
Thua se janë lotët e qytetit
Po dhe faqeve të mia zbresin
Ca pika nuk di nëse janë lot
Nga diku zë e vjen një zë
Tinguj piklash që puthin tokën
Apo hapave që nguten strehëve
Një ngjyrë gri tok me rrjedhë uji
Që vërsulet grykëpusetave
Me pak shkumë e pak pluhur
Ndonjë shuk letre
Apo kupona fiskalë
Urbani dhe merkatoje
Ngjyra të ngrysura
Muzgu
Buzëmbrëmjeje
Peizazh i rrallë për piktorin
Që do të doja të isha unë
Edhe pse e dua më shumë borën
Bardhësi e saj ç’i ngjan tenit
Të kësaj goce që më përftoi ngutshëm
Hapat e saj lënë gjurmë pellgjeve
Mbylli qepallat të mashtroj veten
Me aureolën e saj gri
E buzëkuqi që i rrjedh bardhësisë
Edhe pak
Dhe
Errësira do ta tretë këtë pamje
Të një pasditeje me shi
Marigona Kelmendi-ZË
TË NGJASHME