Pikat e shiut bien mbi petale trëndafili.
Nxitoi, si një dash fëmijësh ndaj nënës së tyre.
Kur fëmija tërheq me duar të vogla
në përkëdhelje, për të dëgjuar këngën e zogjve me krahë.
Në degët e pemëve të mollëve të egra—
nga fantazitë e fëmijërisë së saj.
Bie një shi i shpejtë, duke freskuar oborrin e periferive.
Ndërsa shqisat e reja, si pulëbardhat,
hyjnë së bashku me fëmijët e tyre në kanavacat plot ngjyra fushe të gjelbërta.
Ata kapin furçat dhe pikturojnë përjetësitë.
Lumenjtë nuk e ndalin nxitimin. Në rrugën e tyre,
kafshojnë një copë fushë dhe përgatiten për t’i mësuar vetes gjuhën e barit që do të vijë.
Fshatrat pranë bankave kanë ndryshuar emrat dhe gjamat e gjata,
tani i ngjajnë gjelbërimit.
Vetëm profeti i dimrit ka lënë gjurmën e mjekrës së tij të bardhë.
